Obarska Ola

Położenie grobu: Z - 2 - 29/30
Ola Obarska, właśc. Olimpia Obarska-Forkasiewicz (ur. 1 czerwca 1910 w Bydgoszczy, zm. 1 stycznia 1994 w Warszawie) – polska aktorka, śpiewaczka operetkowa, librecistka, reżyserka teatralna, felietonistka i autorka tekstów, sporadycznie występująca w filmie. Przed wojną związana była z m.in. warszawskimi teatrami 8.15, Teatrem Polskim oraz toruńskim Teatrem Miejskim. Po wojnie występowała m.in. w Ludowym Teatrze Muzycznym w Warszawie, łódzkiej Operetce oraz Operze Śląskiej w Bytomiu.
Jako autorka tekstów pisała piosenki dla wykonawców takich jak m.in. Violetta Villas, Hanna Rek, Sława Przybylska, Mieczysław Fogg oraz Rena Rolska.
Od dzieciństwa mieszkała w Bydgoszczy (kamienica przy pl. Piastowskim). Ukończyła Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy w klasie śpiewu i fortepianu. Głos kształciła u prof. Targońskiej. Edukację muzyczną kontynuowała w Cours Du Fanloup w Boulogne sur Seine, we Francji.
Od 1928 związana była z Teatrem Miejskim w Bydgoszczy, gdzie występowała przez dwa debiutanckie sezony (1928–1930). Po raz pierwszy występowała w operetce „Polska krew” O. Nedbala, a później m.in. w „Baronie cygańskim” J. Straussa i „Carewiczu” F. Lehara. Jej występy zostały zauważone i wysoko ocenione przez sprawozdawców kulturalnych prasy bydgoskiej („Gazeta Bydgoska”, „Dziennik Bydgoski”).
Od 1932 mieszkała w Warszawie. Występowała m.in. w Teatrze Polskim i Teatrze Letnim, na deskach Operetki Warszawskiej, a także teatrów rewiowych i muzycznych. W latach 30. zagrała kilka drugoplanowych ról w filmach polsko-niemieckich. Pod koniec lat 30. wyjechała za granicę. Występowała m.in. w Wiedniu, w operetce Bal w Savo’u, prowadziła także konferansjerkę w pięciu językach w berlińskim Teatrze Scala. Po powrocie do Polski występowała na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie. Miesiąc przed wybuchem II wojny światowej zaczęła grać w operetce Panna Wodna w warszawskim teatrze 8.15.
W czasie okupacji hitlerowskiej śpiewała w kawiarniach warszawskich. We wrześniu 1944 ochotniczo wstąpiła do I Armii Wojska Polskiego. Odbyła szlak bojowy do Berlina jako reżyser i aktorka teatru przyfrontowego. W styczniu 1945 przebywała wraz z Teatrem Żołnierskim 1 Armii Wojska Polskiego w Bydgoszczy, będąc świadkiem pożaru Teatru Miejskiego, w którym debiutowała.
W sezonie 1945/1946 będąc na krótko etatową aktorką teatru bydgoskiego, zagrała swoją pierwszą powojenną rolę kreując postać Ochotnickiej w Klubie kawalerów M. Bałuckiego.
W 1946 została aktorką Teatru Ludowego w Warszawie. Nawiązała współpracę z Polskim Radiem i Teatrem Polskiego Radia. Zaczęła pisać teksty piosenek. Opatrywała polskimi słowami szereg światowych przebojów. Niektóre z nich sama śpiewała na swoich wokalno-aktorskich recitalach. Prowadziła zajęcia z interpretacji piosenki w kabarecie „Mozaika”.
Była autorką librett i reżyserką m.in. komedii muzycznej Wszystko dla kobiet, musicalu Hel oraz baletu Klementyna. Napisała wydaną w 1976 książkę Rozdawałam kwiaty zwycięzcom.

Źródło

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ola_Obarska

Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=KEiMM1dWCt4
Na przedmieściu domek mały