Tomaszewski Jacek

Położenie grobu: 39-4-20/21

Położenie zacieniowane kolorem zielonym
Jacek Tomaszewski ps. Jacek (z Wieży) (ur. 27 lutego 1927 w Warszawie, zm. 30 stycznia 2016 tamże) – żołnierz Szarych Szeregów oraz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, przewodniczący Polskiego Związku Łowieckiego.
Jeszcze przed wojną wstąpił do harcerstwa. Po jej wybuchu wstąpił do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Brał udział w akcjach „małego sabotażu”. Był żołnierzem batalionów: „Zośka” (w którego szeregach brał udział w akcji wykolejenia niemieckiego pociągu pospiesznego na trasie Warszawa-Berlin pod Szymanowem) oraz „Parasol” (od lutego 1944 roku).
Po wybuchu powstania warszawskiego walczył najpierw na Woli oraz Starym Mieście jako żołnierz batalionu „Pięść” Zgrupowania „Radosław”, a następnie – po przejściu kanałami do Śródmieścia – w szeregach oddziału „Łącz 59" – plutonu osłony Komendy Głównej Armii Krajowej. Podczas Powstania dorobił się dodatkowego określenia „z wieży”, bo kilka dni spędził na wieży kościoła (dziś katedra polowa) jako obserwator.
Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej i został przewieziony najpierw do Stalagu 344 w Łambinowicach (Lamsdorf), a następnie do Stalagu VII A w Moosburgu, gdzie doczekał wyzwolenia przez wojska amerykańskie.
Do 1948 roku przebywał w Londynie, gdzie w ramach Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia starał się o przyjęcie na studia wyższe. W czerwcu 1948 roku powrócił do Polski. Podjął pracę w spółdzielni budowlanej.
Jego pasją było myślistwo – w latach 90. XX wieku pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego, był również jednym z założycieli Klubu Świętego Huberta.
Działał w środowiskach kombatanckich, pełniąc funkcję prezesa Środowiska Batalionu Parasol.
Był członkiem NSZZ „Solidarność”, m.in. jako przewodniczący Komisji Rewizyjnej w warszawskiej dzielnicy Wola.
Za swe zasługi został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Był synem Tadeusza Tomaszewskiego, zawodowego oficera, który we wrześniu 1939 roku w randze pułkownika, był szefem sztabu obrony Warszawy, dowodzonej przez gen. Czumę. Resztę wojny ojciec pozostawał w niewoli niemieckiej, a po wyzwoleniu pozostał w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.

Źródła

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacek_Tomaszewski_(1927%E2%80%932016)
2. https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/jacek-tomaszewski,46073.html
3. http://www.batalionzoska.pl/zalobnej-karty-13/