matka: Emilia z Kaczorowskich (ur. 26 marca 1884 w Krakowie, zm. 13 kwietnia 1929 w Wadowicach) - ukończyła 8-letnią szkołę zakonną prowadzoną przez Siostry Miłości Bożej i była praktykującą katoliczką. Po wyjściu za mąż dorywczo zajmowała się krawiectwem. Zmarła w 1929 w wyniku zapalenia mięśnia sercowego i niewydolności nerek, Służebnica Boża Kościoła katolickiego.
ojciec: Karol Wojtyła (ur. 18 lipca 1879 w Lipniku, zm. 18 lutego 1941 w Krakowie) - powołany w 1900 roku do Armii Austro-Węgier. Był podoficerem, w czasie I wojny światowej przeniesiony do Hranic na Morawach, walczył m.in w bitwie pod Gorlicami w maju 1915. W sierpniu 1915 został mianowany urzędnikiem ewidencji wojskowej z dniem 1 września 1915 i jako żołnierz nadkompletowy 56 pułku piechoty pracował w powiatowej komendzie uzupełnień Wadowice do 1918. Przed 1917 został odznaczony Krzyżem Żelaznym Zasługi z koroną. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i był oficerem 12 pułku piechoty z Wadowic. Po 27 latach służby wojskowej został przeniesiony w stan spoczynku
brat: Edmund Wojtyła (ur. 27 sierpnia 1906 w Krakowie, zm. 4 grudnia 1932 w Bielsku) – W latach 1924–1930 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. 28 maja 1930 roku promowany został na doktora wszech nauk medycznych na UJ. 1 kwietnia 1931, po paromiesięcznej praktyce w Klinice Dziecięcej w Krakowie, został sekundariuszem (zastępcą ordynatora) w Szpitalu Miejskim w Bielsku. W listopadzie 1932 roku doktor Edmund Wojtyła zaraził się szkarlatyną ratując chorą pacjentkę. Zmarł po ciężkiej, trwającej 4 dni chorobie 4 grudnia 1932 roku.