Mieczysław Mikołaj Słaby (ur. 9 grudnia 1905 w Przemyślu, zm. 15 marca 1948) – kapitan lekarz Wojska Polskiego II RP i major ludowego Wojska Polskiego, obrońca Westerplatte, ofiara represji UB. Odznaczony Orderem Virtuti Militari.
W 1933 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie został jego społecznym lekarzem.
W 1935 został powołany do wojska, 4 sierpnia 1939 objął obowiązki w Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.
Po kapitulacji Westerplatte został wraz z innymi oficerami umieszczony w Hotelu Centralnym w Gdańsku, skąd – zamiast do oflagu – przewieziono go do obozu jenieckiego, przeznaczonego dla podoficerów i szeregowców - Stalagu I A pod Królewcem.
W obozie udzielał pomocy medycznej jeńcom oraz cywilom wywiezionym na roboty przymusowe.
W 1945 powrócił do Przemyśla. Jako zawodowy oficer został natychmiast zmobilizowany z przydziałem do Wojsk Ochrony Pogranicza.
1 listopada 1947 został aresztowany przez UB pod zarzutem naruszenia tajemnicy wojskowej. Przez niemal miesiąc był przetrzymywany w Przemyślu, a następnie potajemnie wywieziony do Krakowa i osadzony w więzieniu na Montelupich. Poddany brutalnemu śledztwu i pozbawiony – mimo zaawansowanej choroby wrzodowej – opieki medycznej, po kilkutygodniowym pobycie w areszcie zmarł 15 marca 1948. Został pochowany bez wiedzy i udziału rodziny.