Aleksander Grabowski

Położenie grobu: B4 - 7 - 2
Aleksander Grabowski (ur. 1 sierpnia 1923 w Sieprawicach, zm. 13 września 1984 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego, doc. dr inż., komendant Wojskowej Akademii Technicznej w latach 1975-1984.
W marcu 1943 wstąpił do Batalionów Chłopskich, gdzie służył pod pseudonimem „Termit”. Brał udział w akcjach sabotażowych i dywersyjnych.
Od sierpnia 1944 służył w WP. W 1945 skończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu. Od 1946 dowódca plutonu dowodzenia w 86 Łużyckim Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Lesznie.
W 1952 został dowódcą 15 Dywizji Artylerii Obrony Przeciwlotniczej.
Od 13 października 1957 do 25 listopada 1959 w stopniu pułkownika dowodził 13 Dywizją Artylerii Obrony Przeciwlotniczej w Bytomiu.
W latach 1959–1963 był pierwszym komendantem Ośrodka Szkolenia Specjalistów Artylerii (później Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki).
W latach 1969–1972 zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. planowania i techniki.
W systemie zaocznym ukończył w 1964 roku studia na Wydziale Radiotechnicznym Wojskowej Akademii Technicznej uzyskując dyplom magistra inżyniera radiotechnika.
W październiku 1971 awansowany uchwałą Rady Państwa do stopnia generała brygady.
Od września 1972 zajmował stanowisko zastępcy komendanta Wojskowej Akademii Technicznej. W lutym 1973 Rada Wydziału Cybernetyki WAT nadała mu stopień doktora nauk technicznych.
W styczniu 1975 został pełniącym obowiązki komendanta uczelni (po gen. dyw. prof. Sylwestrze Kaliskim). Równocześnie powołano go na stanowisko docenta. W 1976 zatwierdzony na stanowisku komendanta WAT.
W październiku 1977 awansowany do stopnia generała dywizji.
Odznaczenia (m.in.):

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1982)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
• Krzyż Partyzancki (1958)
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)

Źródło

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Grabowski