Norbert Michta

Położenie grobu: Cmentarz Północny Kwatera: B-XV-1 Rząd: 2 Grób: 17
Norbert Michta (ur. 28 lutego 1923 w Janowicach, zm. 22 września 2016 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, zastępca komendanta WAT ds. polityczno-wychowawczych.
W latach okupacji pracował jako robotnik w Spółdzielni Spożywców „Dobrobyt” w Janowicach, co zbliżyło go do ugrupowań lewicowej konspiracji. Wkrótce został zastępcą komendanta Polskiej Organizacji Patriotycznej „Młody Orzeł”, następnie instruktorem oddziału wypadowego Ludowej Straży Bezpieczeństwa „Burza” Batalionów Chłopskich, a w latach 1944–1945 zastępcą komen-danta Dzielnicy Armii Ludowej „Jadwiga” oraz oficerem propagandy Okręgu AL „Wiślica”. Współ-działał bezpośrednio z radzieckim zgrupowaniem partyzanckim „Awangarda”.
W 1947 mianowany na stopień podporucznika za udział w walkach partyzanckich. W 1950 powo-łany do służby wojskowej w stopniu podpułkownika i wyznaczony na stanowisko zastępcy ko-mendanta Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”, a następnie zastępcy szefa Zarządu Poli-tycznego Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Przez kilka lat, począwszy od 1953, pełnił służbę w uczelniach wojskowych, m.in. w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. Jednocześnie prowadził seminaria i wykłady z historii ruchu robotniczego i historii religii. W 1956 awansowany do stopnia pułkownika.
W latach 1957–1960 ukończył studia na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR i uzyskał tytuł magistra.
W 1960 powrócił do wojska i po ukończeniu Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów w Akade-mii Sztabu Generalnego WP objął funkcję zastępcy komendanta Wojskowej Akademii Technicz-nej ds. polityczno-wychowawczych.
W latach 1966–1967 pełnił obowiązki starszego doradcy wojskowego w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Laosie.
W grudniu 1968 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim.
W latach 1970–1972 był docentem i zastępcą komendanta Wojskowego Instytutu Historycznego ds. naukowych.
W latach 1972–1976 był zastępcą szefa Głównego Zarządu Politycznego WP ds. szkolnictwa wojskowego.
W październiku 1972 uzyskał awans na stopień generała brygady.
W okresie od 1976 do 1981 reprezentował Ministerstwo Obrony Narodowej w Polskiej Akademii Nauk jako szef Delegatury MON przy Prezydium PAN.
W 1979 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych na Uniwersytecie Ślą-skim.
W latach 1981–1984 był rektorem Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR.

Odznaczenia (m.in.):

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych

Mapka z położeniem grobu:

Źródło

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Radwan