Antoni Kiliński

Powazki Stare
Powazki Stare
Położenie grobu: II C 28 - 5 - 5)

Antoni Kiliński ps. Kot (ur. 20 października 1909 w Antonowie na Litwie, zm. 6 maja 1989 w Warszawie – pułkownik Wojska Polskiego, prof. dr hab. inż., zastępca komendanta organizowanej Wojskowej Akademii Technicznej, w latach 1969–1970 rektor Politechniki Warszawskiej.
W 1928 ukończył Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Dyplom inżyniera uzyskał w 1935 roku.
W pracy zawodowej opracowywał samodzielnie lub w zespołach aparaty do rejestracji i reprodukcji dźwięku, które zostały wystawione na światowej wystawie w Nowym Jorku w 1939.
W czasie okupacji zajmował się nauczaniem zawodowym oraz pracą w konspiracji w Armii Krajowej w Warszawie. Był w IV kompanii „Jur” w Bazie Lotniczej „Łużyce”. W trzecim dniu powstania warszawskiego kompania ta przyłączyła się do batalionu „Zaremba-Piorun”[2]. Por. Antoni Kiliński ps. Kot był oficerem w samodzielnym plutonie łączności[3]. Po upadku powstania, 4 października 1944 wyszedł z kompanią z Warszawy, po czym został wywieziony do oflagu II D Gross-Born na Pomorzu. Stamtąd od 25 stycznia 1945 jeńcy pieszo przeszli (ok. 600–700 km) do stalagu X B w Sandbostel (ok. 50 km na zachód od Hamburga). Po wyzwoleniu pozostał przez rok w Niemczech, będąc członkiem polskiej grupy rewindykacji wojennych.
W 1948 został powołany do wojska w stopniu podpułkownika z zadaniem zorganizowania wojskowej uczelni technicznej w zakresie łączności i elektrotechniki. Był zastępcą komendanta organizowanej Wojskowej Akademii Technicznej (WAT) oraz w latach 1950–1952 kierownikiem Katedry Elektrotechniki.
Od 1951 Kiliński rozpoczął pracę na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej jako kierownik Katedry Radiofonii. W latach 1953–1978 inicjował, nadzorował oraz wspierał organizacyjnie kolejne projekty i realizacje maszyn cyfrowych. W 1953 zorganizował Zakład Doświadczalny Budowy Maszyn Matematycznych, w którym budowano prototypy oraz produkowano sprzęt. Opracowano 30 typów maszyn cyfrowych, wyprodukowano 100 maszyn cyfrowych oraz ponad 2000 sztuk różnego unikatowego sprzętu cyfrowego
W swojej pracy naukowej Kiliński skupiał się na problemach niezawodności elementów i sprzętu cyfrowego, tworząc nowy kierunek badawczy – polską szkołę niezawodności. Wiele uwagi poświęcał procesom realizacji produkcji sprzętu technologii elektronicznej, prowadzącej do lepszej niezawodności działania. Uzyskał tytuł docenta (1955), a następnie profesora nadzwyczajnego (1959) i profesora zwyczajnego (1965). Wypromował 23 doktorów z teorii niezawodności oraz informatyki.
Odznaczenia (m.in.): Źródło
  1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Kili%C5%84ski