Stefan Ziemba

Położenie grobu: G - 1 - 55
Stefan Ziemba (ur. 21 grudnia 1907 w Jaworznie, zm. 25 maja 1994 w Warszawie) – mechanik i specjalista budowy maszyn, prof. dr hab., członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (uzyskał stopień magistra fizyki w 1932) i Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie (inżynier górniczy od 1938).
W latach 1934–1939 pracował jako starszy asystent przy Katedrze Techniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów AG. W 1932 r. opublikował pierwszą pracę naukową: Pomiary stosunku jednostek elektromagnetycznych do jednostek elektrostatycznych metodą Maxwella.
W czasie okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w Elektrowni Miejskiej i brał udział w tajnym nauczaniu w ramach AG.
Od 1945 do 1949 r. był adiunktem w Katedrze Mechaniki Technicznej AGH. W 1949 r. doktoryzował się na podstawie rozprawy pt. Walec kołowy pełny o skończonej długości pod działaniem sił osiowo ściskających, a habilitował się w 1950 r. dzięki rozprawie Funkcja naprężeń we współrzędnych kulistych.
Od 1946 do 1951 r. pracował jako zastępca profesora i kierownik Katedry Mechaniki Ogólnej na Wydziale Komunikacji Politechniki Krakowskiej. Od 1950 do 1951 r. był prodziekanem Wydziału Hutniczego AGH i zastępcą profesora w Katedrze Mechaniki Ogólnej tej uczelni.
Od 1951 do 1964 r. pełnił funkcję kierownika Katedry Mechaniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów Wojskowej Akademii Technicznej. W 1951 r. otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, w 1958 – zwyczajnego.
Od 1962 r. był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, od 1969 jej członkiem rzeczywistym. Należał do Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Towarzystwa Matematycznego, American Mathematical Society i American Society for Experimental Stress Analysis. Sprawował funkcje redaktora naczelnego Zagadnień Eksploatacji Maszyn i Nonlinear Vibration Problems.
Zajmował się badaniami drgań układów mechanicznych silnie nieliniowych o wielu stopniach swobody, dynamiką topologiczną, teorią uogólnionych układów dynamicznych w sensie Birkhoffa, zastosowaniem drgań w technice w ramach techniki wibracyjnej, w tym przebiegiem procesów dynamicznych w wibrowanym gruncie oraz badaniem procesów dynamicznych z uwzględnieniem czynników o charakterze losowym.
Opublikował ponad 150 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych.
Odznaczenia (m.in.):

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Źródło:

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Ziemba