SZLAK PAMIĘCI NA POWĄZKACH WOJSKOWYCH
PUNKT 6

Mapka z położeniem miejsc

Symboliczny grób Jerzego Lewszeckiego oraz innych patriotów zamordowanych w latach 1944-1956
Szlak Pamięci
Kwatera HV
Szlak Pamięci

Pomnik ufundowany przez Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, odsłonięty w 1988 roku.
Jerzy Lewszecki
Szlak Pamięci

Jerzy Lewszecki (ur. 24 listopada 1913 roku w majątku Szczorse, zm. 2 sierpnia 1955 roku w Warszawie) – podporucznik artylerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, został odznaczony Krzyżem Walecznych.
30 września 1939 roku w Warszawie dostał się do niemieckiej niewoli i przebywał w niej do 29 kwietnia 1945 roku.
23 lipca 1945 roku został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech.
W listopadzie 1953 roku został wysłany z misją zwiadowczą do Polski.
W marcu 1954 roku aresztowany, skazany został na karę śmierci wyrokiem z 19 marca 1955 wydanym przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie.
Wyrok wykonano 2 sierpnia 1955 roku. Pochowany prawdopodobnie na terenie dzisiejszej kwatery "Ł" zwanej "Łączką".
Szczegóły 1
Szczegóły 2
Szczegóły 3

Wacław Kuchnio
Szlak Pamięci

Wacław Kuchnio ps. „Spokojny” (ur. 23 marca 1917 w Rykach, zm. 8 czerwca 1948 w Warszawie) – żołnierz Armii Krajowej, podczas wojny dowódca plutonu w oddziału Mariana Bernaciaka „Orlika”.
Pochodził z Ryk. Uczęszczał do tamtejszej szkoły powszechnej – do jednej klasy z Marianem Bernaciakiem.
Walczył w akcji „Burza” w okolicach Kluczkowic, Opola lubelskiego i Ryk. W połowie sierpnia 1944 roku jego oddział wyruszył na pomoc walczącej Warszawie, jednak został zatrzymany przez Sowietów pod Garwolinem.
Po reaktywowania działalności zgrupowania „Orlika” w marcu 1945 „Spokojny” objął ponownie funkcję dowódcy plutonu oraz nieformalnego zastępcy „Orlika”.
Dowodzony przez „Spokojnego” pododdział był w latach 1945–1947 jednym z najaktywniejszych w całym inspektoracie i miał na swoim koncie największą liczbę akcji zbrojnych.
25 marca 1947, po negocjacjach prowadzonych z zastępcą szefa PUBP w Garwolinie ppor. Zygmuntem Krasińskim, „Spokojny” ujawnił się w PUBP w Garwolinie, oddając wiele broni, m.in. dwa działka przeciwpancerne. Mimo to był obserwowany przez UB.
8 czerwca 1948 roku dom w którym przebywał „Spokojny” został otoczony przez UB, MO i KBW. Wiedząc, że tym razem nie zdoła umknąć, „Spokojny” strzelił sobie w skroń z pistoletu. Po nim uczyniła to jego żona.
Zwłoki zabrał UB, miejsce pochówku nie jest znane.
„Spokojny” był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, a w 2007 prezydent Lech Kaczyński nadał mu pośmiertnie Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który odebrała siostrzenica.
Piśmiennictwo:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Kuchnio
https://ckziumragowo.pl/szkolne-artykuly/2020/Wac%C5%82aw-Kuchnio
http://www.rafalsocha.com/2017/03/23/setne-urodziny-porucznika-spokojnego/

Kazimiera Mielczarek
Szlak Pamięci

Kazimiera Mielczarek (ur. 1923 – zm. 27.08.1946).
Od 02.11.1945 maszynistka w Kancelarii Ogólnej Głównego Zarządu Informacji - GZI Ludowego Wojska Polskiego.
Od lutego 1946 za pośrednictwem Barbary Niemczuk “Hajduczka” współpracownica Konspiracyjnego Wojska Polskiego - KWP. Przekazywała dane dotyczące struktury GZI, zakresu działań poszczególnych wydziałów, nazwisk szefów Okręgów Wojskowych, danych osobowych oficerów GZI.
Wobec “wsypy” w maju 1946 zwolniła się z pracy i przeniosła do Białegostoku, gdzie pracowała jako maszynistka w 18 DP.
Aresztowana na początku lipca 1946. Śledztwo zakończono 25.07.1946. Sąd Wojskowy Okręgu Warszawskiego na wyjazdowej sesji w Modlinie skazał ją 31.07.1946 wraz z Barbarą Niemczuk na karę śmierci. 17.08.1946 Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski.
Wyrok wykonano 27 sierpnia 1946 r. w siedzibie GZI w Warszawie przez rozstrzelanie.
Piśmiennictwo
http://www.listawykletych.pl/katalog/mielczarek-kazimiera/
https://przystanekhistoria.pl/pa2/teksty/82003,Placowka-wywiadu-Konspiracyjnego-Wojska-Polskiego-kryptonim-Wernyhora.html
https://www.youtube.com/embed/uczBy5aF5Kc

Barbara Niemczuk
Szlak Pamięci

Barbara Niemczuk (ur. 1922 córka Mikołaja, zm. 27.08.1946).
W czasie II wojny światowej pracowała w zakładach “Metalurgii” w Radomsku jako pracownik umysłowy. Należała do AK.
Od 02.11.1945 maszynistka w Wydziale Personalnym Głównego Zarządu Informacji - GZI Ludowego Wojska Polskiego.
Od grudnia 1945 w kontakcie ze Stanisławem Żelanowskim “Nałęczem”, szefem wywiadu KWP, rozpoczęła współpracę z podziemiem. Przekazywała dane dotyczące struktury GZI, zakresu działań poszczególnych wydziałów, nazwisk szefów Okręgów Wojskowych, danych osobowych oficerów GZI. Pozyskała do współpracy Kazimierę Mielczarek.
Wobec “wsypy” 17.05.1946 zwolniła się z pracy pod pozorem kontynuowania nauki.
Aresztowana na początku lipca 1946. Śledztwo zakończono 25.07.1946. Sąd Wojskowy Okręgu Warszawskiego na wyjazdowej sesji w Modlinie skazał ją 31.07.1946 wraz z Kazimierą Mielczarek na karę śmierci. 17.08.1946 Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski.
Wyrok wykonano 27 sierpnia 1946 r. w siedzibie GZI w Warszawie przez rozstrzelanie.
Piśmiennictwo
http://www.listawykletych.pl/katalog/niemczuk-barbara/
https://przystanekhistoria.pl/pa2/teksty/82003,Placowka-wywiadu-Konspiracyjnego-Wojska-Polskiego-kryptonim-Wernyhora.html
https://www.youtube.com/embed/uczBy5aF5Kc


Pomnik pamięci ofiar katastrofy rządowego samolotu pod Smoleńskiem w dniu 10 kwietnia 2010 roku
Szlak Pamięci

Katastrofa polskiego Tu-154M pod Smoleńskiem – katastrofa lotnicza polskiego samolotu wojskowego, do której doszło w Smoleńsku - w sobotę, 10 kwietnia 2010 roku o godz. 8:41 czasu środkowoeuropejskiego letniego (CEST) (10:41 czasu moskiewskiego letniego).
Zginęli w niej:
  • prezydent RP Lech Kaczyński (ur. 18 czerwca 1949 roku w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku) – polski polityk i prawnik. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010, działacz opozycji w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992–1995, minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, prezydent miasta stołecznego Warszawy w latach 2002–2005.
  • małżonka prezydenta Maria Kaczyńska z domu Mackiewicz (ur. 21 sierpnia 1942 roku w Machowie, zm. 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku) – polska ekonomistka.
  • ostatni Prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski (ur. 26 listopada 1919 roku w Białymstoku, zm. 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku) – polski polityk, działacz społeczny i harcerz, komendant chorągwi Szarych Szeregów w Białymstoku w 1940, od 2009 honorowy harcmistrz Rzeczypospolitej, po 1945 na emigracji, członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1989–1990 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.
  • wicemarszałkowie Sejmu i Senatu:
  • 18 parlamentarzystów,
  • dowódcy w Sił Zbrojnych RP:
  • pracownicy Kancelarii Prezydenta,
  • szefowie instytucji państwowych:
  • duchowni,
  • przedstawiciele ministerstw, organizacji kombatanckich i społecznych,
  • funkcjonariusze BOR,
  • osoby towarzyszące, stanowiące delegację polską na uroczystości związane z okazji 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

  • cała załoga samolotu:
    Szlak Pamięci
    Od lewej: Arkadiusz Protasiuk, Robert Grzywna, Artur Ziętek i Andrzej Michalak
    Szlak Pamięci
    Od lewej: Barbara Maciejczyk, Justyna Moniuszko i Natalia Januszko
W sumie zginęło 96 osób.

Położenia grobów
Szlak Pamięci

Była to druga pod względem liczby ofiar katastrofy w historii polskiego lotnictwa i największa pod względem liczby ofiar katastrofa w dziejach polskich Sił Powietrznych. Katastrofy nie przeżyła żadna z osób obecnych na pokładzie.
Ofiary katastrofy pochowane w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach - nagrobki stanowią część pomnika ofiar katastrofy smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Według raportu końcowego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego przyczyną wypadku było "zejście poniżej minimalnej wysokości zniżania, przy nadmiernej prędkości opadania, w warunkach atmosferycznych uniemożliwiających wzrokowy kontakt z ziemią i spóźnione rozpoczęcie procedury odejścia na drugi krąg. Doprowadziło to do zderzenia z przeszkodą terenową, oderwania fragmentu lewego skrzydła wraz z lotką, a w konsekwencji do utraty sterowności samolotu i zderzenia z ziemią".
Szczegóły

Groby sławnych osób
Kwatera K
Tu podaj tekst alternatywny
A - Kazimierz Brusikiewicz i Lidia Korsakówna
B - Marian Meller i Wanda Łuczycka-Meller
Tu podaj tekst alternatywny
C - Bronisław Halicki i Antonina Halicka
Kazimierz Brusikiewicz i Lidia Korsakówna
Szlak Pamięci Szlak Pamięci
Szlak Pamięci
Położenie grobu: kwatera K, rząd 2, miejsce 55

Kazimierz Brusikiewicz (ur. 16 lutego 1926 w Wilnie, zm. 4 stycznia 1989 w Warszawie) – polski aktor, działacz Związku Artystów Scen Polskich.
Szczzegóły 1
Lidia Korsakówna (ur. 17 stycznia 1934 w Baranowiczach, zm. 6 sierpnia 2013 w Konstancinie-Jeziornie) – polska aktorka teatralna i filmowa.
Szczzegóły 1
Szczzegóły 1

Marian Meller i Wanda Łuczycka-Meller
Szlak Pamięci Szlak Pamięci
Szlak Pamięci
Położenie grobu: kwatera K, rząd 5, miejsce 88/89

Marian Meller (ur. 23 kwietnia 1905 w Stawie k.Chełmna, zm. 18 sierpnia 1974 w Warszawie) – polski aktor, dyrektor teatrów.
Szczegóły 1
Wanda Łuczycka, właśc. Wanda Łuczycka-Meller (ur. 2 lipca 1907 w Józefowie Lubelskim, zm. 3 lipca 1996 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa. Szczzegóły

Bronisław Halicki i Antonina Halicka
Szlak Pamięci Szlak Pamięci
Szlak Pamięci
Położenie grobu: kwatera K, rząd 14, miejsce 1/2

Bronisław Halicki (ur. 1902 w Moskwie, zm. 26 marca 1962 w Warszawie) – polski geolog, podróżnik, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Szczzegóły
Antonina Halicka (z domu Jaroszewicz, primo voto Kłyszyńska) (ur. 13 lutego 1908 w Małym Łoświdzie k. Witebska, zm. 30 grudnia 1973 w Warszawie) – polska geolog. K. Jakubowski Antonina Halicka, Przegląd Geologiczny Vol 22, No 11 (1974)
Szczzegóły 1