Położenie grobu: kwatera A2, rząd 2, miejsce 11
Władysław Dec (ur. 13 lutego 1898 w Sokołowie Małopolskim, zm. 21 listopada 1965 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
W czasie wojny był m.in. dowódcą batalionu Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, wziął udział w bitwie o Narwik. W styczniu 1945 roku został dowódcą 3 Brygady Strzelców i wraz z nią uczestniczył w walkach w północnej Holandii i Niemczech.
Szczegóły

Położenie grobu: kwatera A2, rząd 3 miejsce 13
Tadeusz Kossakowski (ur. 27 stycznia 1888 w Kiszyniowie, zm. 24 listopada 1965 w Warszawie) – inżynier, generał dywizji Wojska Polskiego, „cichociemny”.
Przeniesiony na Bliski Wschód objął stanowisko zastępcy dowódcy 2 Korpusu Strzelców do spraw motoryzacji, a następnie stanowisko dowódcy broni pancernej, motorowej i służby elektromechanicznej Armii Polskiej na Wschodzie.
Po zrzucie do Polski 30 maja 1944, w trakcie operacji lotniczej znanej jako „Most II”, został dowódcą Zakładów Produkcji Uzbrojenia AK.
Szczegóły

Położenie grobu: kwatera A2, rząd 10, miejsce 18
Konstanty Ildefons Gałczyński, ps. „Karakuliambro” (ur. 23 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 6 grudnia 1953 tamże) – polski poeta. Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Osiołek Porfirion, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś.
Brał udział w kampanii wrześniowej jako członek Korpusu Ochrony Pogranicza. Trafił do niewoli radzieckiej, z której został przekazany do niewoli niemieckiej. Okres okupacji spędził w stalagu. Napisał tam Pieśń o żołnierzach z Westerplatte.
Szczegóły