Zygmunt Maguza
Zygmunt Maguza w dniu przejścia na emeryturę 15 października 1976 r.
Położenie grobu: D18 - L03 - 5
Położenie grobu - oznaczone strzałką
Zygmunt Maguza (ur. 1925, zm. 18 marca 2018 roku), żołnierz 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej ps. „Waleczny” oraz 1 i 2. Armii Wojska Polskiego, pionier Wojsk Rakietowych i Artylerii WOPK (pierwszy dowódca 4. doar OPK m. Baniocha od 1960 r.). Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1976 roku, w stopniu pułkownika.
Syn legionisty-osadnika wojskowego z Osady Chrynów na Wołyniu. W 1940 r. uniknął wywózki na Sybir. Ścigany przez nacjonalistów ukraińskich. Był świadkiem „krwawej niedzieli” 11 lipca 1943 r.
11 lipca 1943 roku w „krwawą niedzielę” z rąk ukraińskich bandytów zginęło na Wołyniu 40 członków bliższej i dalszej odziny Zygmunta Maguzy.
W 27 WDP AK w 2. kompanii I-go batalionu 23. pułku piechoty Zgrupowania „Osnowa”. Walczył z oddziałami OUN-UPA i Wehrmachtu. W kwietniu 1944 roku został awansowany do stopnia kaprala. Za poświęcenie i bohaterskie czyny, jakimi wykazał się w walkach w Lasach Szackich oraz uczestnictwo w ciężkich bojach Dywizji w okolicach Kowla, Lubomla, Włodzimierza Wołyńskiego i dwukrotne wyrwanie się z okrążenia niemieckiego, rozkazem Dowódcy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej z 2 maja 1944 roku, został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
Od 29 czerwca 1944 roku w 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Następnie przydzielony do 6. baterii 43 pułku artylerii lekkiej wchodzącego w skład 6. Brygady Artylerii Lekkiej 2. Dywizji Artylerii. Otrzymał awans na plutonowego i został dowódcą działonu. Brał udział w walkach na Wale Pomorskim (między innymi w okolicach Drawska, Złotowa, Piły, Łobzu, Mrzeżyna, Trzebiatowa i nad Odrą) oraz na Łużycach (forsowanie Nysy Łużyckiej, Werkirch, Budziszyn, Drezno). W pierwszych dniach maja 1945 roku odznaczony Krzyżem Walecznych.
Autor książki „Żołnierskie losy Wołyniaka”.
Zdjęcia
Zdjęcia zamieszczone bez podania źródła pochodzą z: http://www.pracowniahistoryczna.pl/?p=271
Pierwsze trzy zdjęcia pochodzą z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Dom Maguzów w Chrynowie, wybudowany w 1925 r. Na rowerze matka Maria Maguza, w głebi stoi Zygmynt, koniec lat trzydziestych XX w.
Zygmynt Maguza z siostrą Alicją we Włodzimierzu Wołyńskim, połowa lat trzydziestych XX w.
Zygmynt Maguza z rodzicami we Włodzimierzu Wołyńskim, 1939 r.
Zygmunt Maguza 1940
Od lewej: Feliks Stankiewicz, Julian Stankiewicz i Zygmunt Maguza. Włodzimierz Wołyński, czerwiec 1943 roku.
Spotkanie z Julianem Stankiewiczem (pierwszy z lewej) i jego bratem Piotrem. Oficerska Szkoła Artylerii w Chełmie, 21 września 1945 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Podoficerowie 43 pal 2 dywizji artylerii.
Z prawej plut. Zygmunt Maguza – „Waleczny”, z lewej plut. Franciszek Kenig – „Kropka”, byli partyzanci zgrupowania „Gardy”, w środku kpr. Pągowski
Zdjęcie pochodzi z książki Józefa Czerwińskiego "Z wołyńskich lasów na berliński trakt".
Zygmunt Maguza, czerwiec 1945
Oficerowie i podoficerowie dyzizjonu z 3. Łużyckiej DywizjiArtylerii OPK. W pierwszyn rzedzie piąty od lewej Zygmunt Maguza/ Warszawa, Fort Blizne 1970 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Zygmunt Maguza przy grobie Rodziców Marii i Józefa Maguzów oraz siostry Alicji Hensel i Jej Męża Jana Hensel.
Żołnierze „Osnowy” po 58 latach nad Prypecią:
Władysłąw Woźnica „Żeglarz” (u góry),
w prawym rzędzie: Zygmunt Maguza „Waleczny”, Władysław Tatys „Kiepura”, Tadeusz Łobanowski „Iskra”, Leon Bogdan Parysiewicz „Dzwon”
w lewym rzedzie: Stanisłąw Piwkowski „Wrzos”, NN, Zbigniew Janczewski „Zbych”, Kazimierz Lachiewicz „Lisek” oraz ukraińska dziewczyna z zespołu artystycznego witającego kombatantów
Zdjęcie pochodzi z książki: Edmund Bakuniak OSNOWA. Zgrupowanie Pułkowe 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK”
Złożenie wieńca przed Grobem Nieznanego Żołnierza na placu Marszalka Piłsudskiego w Warszawie przez przedstawicieli Stowarzyszenia Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Od prawej: płk w st. sp. Bronisław Maciaszczyk "Józef" (prezes), płk w st. sp. Danuta Gałkowa (vel Galka) "Blondynka" (sekretarz), płk w st. sp. Zygmunt Maguza "Waleczny" (wiceprezes).
W oddali: Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz żołnierz Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. 2017 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Od lewej Zdzisław Żurowski, Józef Czerwiński, Prezydent Bronisław Komorowski, Zygmunt Maguza
Zdjęcie udostępnione przez Elżbietę Sadzyńską
Od lewej Kazimierz Danilewicz, Józef Czerwiński i Zygmunt Maguza
Zjazd Okręgu Wołyńskiego ŚZŻAK
Zdjęcie udostępnione przez Elżbietę Sadzyńską
Filmy z YouTube
Piśmiennictwo:
- Zygmunt Maguza, Żołnierskie losy Wołyniaka, Przegląd Historyczno-Wojskowy 15 (66)/2 (248), 119-142, 2014
- http://www.pracowniahistoryczna.pl/?p=271 nekrolog
- https://www.infowsparcie.net/wria/menu/odeszli.html
- https://infowsparcie.net/wria/o_autorze/baniocha_4dr.html
Zygmunt Maguza w dniu przejścia na emeryturę 15 października 1976 r.
Położenie grobu: D18 - L03 - 5
Syn legionisty-osadnika wojskowego z Osady Chrynów na Wołyniu. W 1940 r. uniknął wywózki na Sybir. Ścigany przez nacjonalistów ukraińskich. Był świadkiem „krwawej niedzieli” 11 lipca 1943 r.
11 lipca 1943 roku w „krwawą niedzielę” z rąk ukraińskich bandytów zginęło na Wołyniu 40 członków bliższej i dalszej odziny Zygmunta Maguzy.
W 27 WDP AK w 2. kompanii I-go batalionu 23. pułku piechoty Zgrupowania „Osnowa”. Walczył z oddziałami OUN-UPA i Wehrmachtu. W kwietniu 1944 roku został awansowany do stopnia kaprala. Za poświęcenie i bohaterskie czyny, jakimi wykazał się w walkach w Lasach Szackich oraz uczestnictwo w ciężkich bojach Dywizji w okolicach Kowla, Lubomla, Włodzimierza Wołyńskiego i dwukrotne wyrwanie się z okrążenia niemieckiego, rozkazem Dowódcy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej z 2 maja 1944 roku, został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
Od 29 czerwca 1944 roku w 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Następnie przydzielony do 6. baterii 43 pułku artylerii lekkiej wchodzącego w skład 6. Brygady Artylerii Lekkiej 2. Dywizji Artylerii. Otrzymał awans na plutonowego i został dowódcą działonu. Brał udział w walkach na Wale Pomorskim (między innymi w okolicach Drawska, Złotowa, Piły, Łobzu, Mrzeżyna, Trzebiatowa i nad Odrą) oraz na Łużycach (forsowanie Nysy Łużyckiej, Werkirch, Budziszyn, Drezno). W pierwszych dniach maja 1945 roku odznaczony Krzyżem Walecznych.
Autor książki „Żołnierskie losy Wołyniaka”.
Dom Maguzów w Chrynowie, wybudowany w 1925 r. Na rowerze matka Maria Maguza, w głebi stoi Zygmynt, koniec lat trzydziestych XX w.
Zygmynt Maguza z siostrą Alicją we Włodzimierzu Wołyńskim, połowa lat trzydziestych XX w.
Zygmynt Maguza z rodzicami we Włodzimierzu Wołyńskim, 1939 r.
Zygmunt Maguza 1940
Od lewej: Feliks Stankiewicz, Julian Stankiewicz i Zygmunt Maguza. Włodzimierz Wołyński, czerwiec 1943 roku.
Spotkanie z Julianem Stankiewiczem (pierwszy z lewej) i jego bratem Piotrem. Oficerska Szkoła Artylerii w Chełmie, 21 września 1945 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Podoficerowie 43 pal 2 dywizji artylerii.
Z prawej plut. Zygmunt Maguza – „Waleczny”, z lewej plut. Franciszek Kenig – „Kropka”, byli partyzanci zgrupowania „Gardy”, w środku kpr. Pągowski
Zdjęcie pochodzi z książki Józefa Czerwińskiego "Z wołyńskich lasów na berliński trakt".
Zygmunt Maguza, czerwiec 1945
Oficerowie i podoficerowie dyzizjonu z 3. Łużyckiej DywizjiArtylerii OPK. W pierwszyn rzedzie piąty od lewej Zygmunt Maguza/ Warszawa, Fort Blizne 1970 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Zygmunt Maguza przy grobie Rodziców Marii i Józefa Maguzów oraz siostry Alicji Hensel i Jej Męża Jana Hensel.
Żołnierze „Osnowy” po 58 latach nad Prypecią:
Władysłąw Woźnica „Żeglarz” (u góry),
w prawym rzędzie: Zygmunt Maguza „Waleczny”, Władysław Tatys „Kiepura”, Tadeusz Łobanowski „Iskra”, Leon Bogdan Parysiewicz „Dzwon”
w lewym rzedzie: Stanisłąw Piwkowski „Wrzos”, NN, Zbigniew Janczewski „Zbych”, Kazimierz Lachiewicz „Lisek” oraz ukraińska dziewczyna z zespołu artystycznego witającego kombatantów
Zdjęcie pochodzi z książki: Edmund Bakuniak OSNOWA. Zgrupowanie Pułkowe 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK”
Złożenie wieńca przed Grobem Nieznanego Żołnierza na placu Marszalka Piłsudskiego w Warszawie przez przedstawicieli Stowarzyszenia Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Od prawej: płk w st. sp. Bronisław Maciaszczyk "Józef" (prezes), płk w st. sp. Danuta Gałkowa (vel Galka) "Blondynka" (sekretarz), płk w st. sp. Zygmunt Maguza "Waleczny" (wiceprezes).
W oddali: Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz żołnierz Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego. 2017 r.
Zdjęcie pochodzi z ksiązki „Żołnierskie losy Wołyniaka”
Od lewej Zdzisław Żurowski, Józef Czerwiński, Prezydent Bronisław Komorowski, Zygmunt Maguza
Zdjęcie udostępnione przez Elżbietę Sadzyńską
Od lewej Kazimierz Danilewicz, Józef Czerwiński i Zygmunt Maguza
Zjazd Okręgu Wołyńskiego ŚZŻAK
Zdjęcie udostępnione przez Elżbietę Sadzyńską