Klaudiusz Stysło
Położenie grobu: A24 - 12 - 12
Położenie grobu - oznaczone strzałką
Klaudiusz Stysło "Biały" (ur. 31 grudnia 1917, zm. 10 czerwca 1944).
Żołnierz Armii Krajowej. Brał udział w Akcji pod Celestynowem oraz w Akcji Góral.
W akcji pod Celestynowem wyciągnął poza zasięg ognia ciężko rannych oficerów: por. Stanisława Kotorowicza „Crowna” i por. Włodzimierza Stysło „Jana II” – swojego brata.
Dowódca 1 plutonu Kompanii Warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Zginął koło Pawluk w potyczce z Niemcami, po udanej przeprawie przez Bug kompanii warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Zginął po udanej przeprawie przez Bug kompanii warszawskiej w rejonie wsi Przybotowy. Dowodził grupy żołnierzy. Dwa razy cofali się oni znad Bugu i za trzecim razem, 9 czerwca 1944 roku, udało się wreszcie znaleźć bród. Woda sięgała im po szyję. Stysło wyszedł na brzeg pierwszy, ucałował ziemię i w tym momencie kula trafiła go prosto w głowę. Wtedy tylko on zginął. Jak się okazało, przeprawy pilnowałi Niemcy, mieli karabiny maszynowe. Zanim się wycofali, oddali jeden strzał...
Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.
Piśmiennictwo:
- https://akzamosc.pl/wp-content/uploads/2020/12/luny-nad-huczwa-i-bugiem-ksiazka.pdf
- https://bibliotekacyfrowa.pl/Content/29797/PDF/document.pdf (str. 110 jak zginął) Eugeniusz Rachwalski BYŁA TAKA BRON Łączność Okręgu Wołyń i 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej
- http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/plain-content?id=1189
- https://zbrojni.blob.core.windows.net/pzdata2/TinyMceFiles/pz3_2020.pdf
Położenie grobu: A24 - 12 - 12
Żołnierz Armii Krajowej. Brał udział w Akcji pod Celestynowem oraz w Akcji Góral.
W akcji pod Celestynowem wyciągnął poza zasięg ognia ciężko rannych oficerów: por. Stanisława Kotorowicza „Crowna” i por. Włodzimierza Stysło „Jana II” – swojego brata.
Dowódca 1 plutonu Kompanii Warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Zginął koło Pawluk w potyczce z Niemcami, po udanej przeprawie przez Bug kompanii warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Zginął po udanej przeprawie przez Bug kompanii warszawskiej w rejonie wsi Przybotowy. Dowodził grupy żołnierzy. Dwa razy cofali się oni znad Bugu i za trzecim razem, 9 czerwca 1944 roku, udało się wreszcie znaleźć bród. Woda sięgała im po szyję. Stysło wyszedł na brzeg pierwszy, ucałował ziemię i w tym momencie kula trafiła go prosto w głowę. Wtedy tylko on zginął. Jak się okazało, przeprawy pilnowałi Niemcy, mieli karabiny maszynowe. Zanim się wycofali, oddali jeden strzał...
Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.