Marek Szymański
Położenie grobu: 188 – 3 - 40/41
Położenie grobu - zacienione kolorem zielonym
Marek Szymański ps. Sęp, Rafał, Czarny (ur. 25 kwietnia 1916 w Końskich, zm. 27 marca 1996 w Warszawie) – polski dziennikarz, kapitan saperów Wojska Polskiego i żołnierz Armii Krajowej.
Uczeń koneckiego Gimnazjum latach 1927- 1930.
Przyjęty do oddziału majora Hubala w Zychach w październiku 1939 r. jako ppor. saperów. Początkowo - kwatermistrz, od czasu pobytu oddziału w Gałkach i napływu żołnierzy otrzymał funkcję dowódcy piechoty. Po śmierci Hubala dowódca oddziału do chwili ostatniej zbiórki 25 czerwca 1940 r. Potem w ZWZ rejonie Tarczyna. Następnie w wywiadzie wschodnim ośrodka Wilno – Północ.
W sierpniu 1942 r. powrócił do Warszawy. Po awansie na porucznika został dowódcą oddziału dyspozycyjnego KG AK, zmieniając pseudonim na Czarny. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych, takich jak odbicie więźniów w Celestynowie, akcji "Góral" na Placu Zamkowym, wysadzeniu mostu kolejowego pod Łukowem i innych.
Od marca do połowy lipca 1944 r. walczył w Kompanii Warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK jako zastępca dowódcy, a następnie w powstaniu warszawskim w batalionie „Czata 49” Zgrupowania „Radosław”.
Ciężko ranny, przewieziony przez Wisłę, trafił na leczenie do Lublina. Tam aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, został skazany na 10 lat i wysłany do Wronek.
Po amnestii rozpoczął „wolne” życie w Warszawie i poświęcił się dziennikarstwu, angażując się z czasem w organizowanie środowiska hubalczyków.
Odznaczenia m.in.:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1944)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Zdjęcia
Gałki, rok 1940. Na zdjęciu od lewej: Józef Alicki, Józef Walicki „Walbach”, Romuald Rodziewicz „Roman” i Marek Szymański „Sęp”.
https://www.konskie.org.pl/2015/06/ostatni-powrot-hubalczyka-romualda.html
Warszawa, 1943 r. Od lewej Irena Gawrońska, obok niej Basia i Kalina Rogowskie wraz z ojcem oraz Zdzisław Zołociński i Marek Szymański.
https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/zdzislaw-zolocinski,52369.html
Żołnierze kompanii warszawskiej i szwadronu „Tomka" na Ziemi Lubelskiej, lipiec 1944.
Od lewej stoją: ppor. Jerzy Neuman „Hińcza”, ppor. Roman Romaszkan „Maria”,por. Marek Szymański „Czarny”, łącz. Barbara Rogowska „Basia”,pchor. Mieczysław Żabicki „Pokrzywa”, rtm. Józef Ostoja-Gajewski „Tomek”,pchor. Stanisław Zołociński „Roman”
Zdjęcie pochodzi z książki: Władysław Filar „Burza na Wołyniu”
Piśmiennictwo:
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Marek_Szyma%C5%84ski_(oficer)
- https://www.konskie.org.pl/2015/06/ostatni-powrot-hubalczyka-romualda.html
- https://samorzad.gov.pl/web/powiat-konecki/pamieci-hubalczykow-od-zychow-do-cisownika
- https://majorhubal.pl/index.php?d=strona_hubalczycy_pokaz&id=305
- http://www.dws-xip.pl/PW/formacje/pw2064a.html
Położenie grobu: 188 – 3 - 40/41
Uczeń koneckiego Gimnazjum latach 1927- 1930.
Przyjęty do oddziału majora Hubala w Zychach w październiku 1939 r. jako ppor. saperów. Początkowo - kwatermistrz, od czasu pobytu oddziału w Gałkach i napływu żołnierzy otrzymał funkcję dowódcy piechoty. Po śmierci Hubala dowódca oddziału do chwili ostatniej zbiórki 25 czerwca 1940 r. Potem w ZWZ rejonie Tarczyna. Następnie w wywiadzie wschodnim ośrodka Wilno – Północ.
W sierpniu 1942 r. powrócił do Warszawy. Po awansie na porucznika został dowódcą oddziału dyspozycyjnego KG AK, zmieniając pseudonim na Czarny. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych, takich jak odbicie więźniów w Celestynowie, akcji "Góral" na Placu Zamkowym, wysadzeniu mostu kolejowego pod Łukowem i innych.
Od marca do połowy lipca 1944 r. walczył w Kompanii Warszawskiej 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK jako zastępca dowódcy, a następnie w powstaniu warszawskim w batalionie „Czata 49” Zgrupowania „Radosław”.
Ciężko ranny, przewieziony przez Wisłę, trafił na leczenie do Lublina. Tam aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, został skazany na 10 lat i wysłany do Wronek.
Po amnestii rozpoczął „wolne” życie w Warszawie i poświęcił się dziennikarstwu, angażując się z czasem w organizowanie środowiska hubalczyków.
Odznaczenia m.in.:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1944)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Gałki, rok 1940. Na zdjęciu od lewej: Józef Alicki, Józef Walicki „Walbach”, Romuald Rodziewicz „Roman” i Marek Szymański „Sęp”.
https://www.konskie.org.pl/2015/06/ostatni-powrot-hubalczyka-romualda.html
Warszawa, 1943 r. Od lewej Irena Gawrońska, obok niej Basia i Kalina Rogowskie wraz z ojcem oraz Zdzisław Zołociński i Marek Szymański.
https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/zdzislaw-zolocinski,52369.html
Żołnierze kompanii warszawskiej i szwadronu „Tomka" na Ziemi Lubelskiej, lipiec 1944.
Od lewej stoją: ppor. Jerzy Neuman „Hińcza”, ppor. Roman Romaszkan „Maria”,por. Marek Szymański „Czarny”, łącz. Barbara Rogowska „Basia”,pchor. Mieczysław Żabicki „Pokrzywa”, rtm. Józef Ostoja-Gajewski „Tomek”,pchor. Stanisław Zołociński „Roman”
Zdjęcie pochodzi z książki: Władysław Filar „Burza na Wołyniu”