Czesław Dęga (ur. 23 stycznia 1923 w Szczecynie, zm. 19 marca 2008) – polski wojskowy i dyplomata, generał brygady Wojska Polskiego, profesor doktor habilitowany nauk wojskowych, ambasador PRL na Kubie i Jamajce.
W czasie II wojny światowej od sierpnia 1943 r. walczył w szeregach Zgrupowania Partyzanckiego „Jeszcze Polska nie zginęła” pod dowództwem Roberta Satanowskiego).
Od 1944 roku służył w 37 pułku artylerii lekkiej jako dowódca plutonu. Z jednostką przeszedł cały szlak bojowy.
Po zakończeniu działań wojennych służył w artylerii. Następnie został skierowany do Zarządu II Sztabu Generalnego WP, pełnił funkcję attaché wojskowego w Londynie.
W latach 1962–1964 dowodził 18 Brygadą Artylerii w Bolesławcu. Na tym stanowisku w 1963 roku awansował na stopień generała brygady.
W 1964 roku został dowódcą Wojsk Rakietowych i Artylerii Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu.
W latach 1967–1970 był zastępcą dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. liniowych.
W latach 1971–1981 był komendantem Wydziału Wojsk Lądowych Akademii Sztabu Generalnego WP. W 1975 roku był członkiem Misji Pokojowej w Wietnamie.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Autor książek:
- W pokojowej misji, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1977
- W lesie i na froncie, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1981
- Środki walki wojsk lądowych, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986.
- Z dziejów zgrupowania partyzanckiego "Jeszcze Polska nie zginęła", Bellona, Warszawa 1988.
- Uzbrojenie i pole walki wojsk lądowych do 2020 roku (1995), Bellona, Warszawa 1995.
- Oficerowie XXI wieku, Bellona, Warszawa 2003.