Mirosław Petelicki, ps. Mirek (ur. 1922, zm. 11 czerwca 2014) – polski strzelec, medalista mistrzostw Europy, pułkownik Wojska Polskiego.
W 1937 roku wstąpił do wojska. Walczył w kampanii wrześniowej, był ranny w rękę i nogę, Został uratowany przez por. Leonarda Zub-Zdanowicza, późniejszego dowódcę oddziałów Narodowych Sił Zbrojnych.
Po zakończeniu wojny w 1939 r. pracował jako nauczyciel wiejski (prawdopodobnie na Wołyniu), a po rozpoczęciu wojny niemiecko-sowieckiej jako robotnik.
Od 1943 walczył w oddziałach partyzanckich. Został wciągnięty przez kapitana Józefa Sobiesiaka ps. „Maks” do oddziału podległego Polskiemu Sztabowi Partyzanckiemu z którego powstała Brygada Partyzancka „Grunwald”. Uczestniczył w przeszkoleniu „istriebitielnego batalionu” w Siedlcach.
Był oficerem sztabu Brygady. Wspólnie z dowódcą batalionu Brygady por. Fulgentym Wąsowiczem dowodził akcją, w której 26 polskich spadochroniarzy zabiło ponad stu esesmanów.
Dowodził odbiorem zrzutu pepesz i amunicji dla Armii Ludowej, ale anonimowo oddał zrzut oddziałowi Narodowych Sił Zbrojnych ze słowami wypowiedzianymi do ich dowódcy por. Władysława Kołacińskiego ps. „Żbik”: „Ja jestem przedwojennym żołnierzem, dostałem broń ze zrzutu z rozkazem, że to dla wojska polskiego. I choć mam rozkaz współpracować z Armią Ludową, stwierdzam obiektywnie, że to nie jest Polskie Wojsko. Pan według mego rozeznania reprezentuje naród. I oddaję ten zrzut dla NSZ”.
Po wojnie został oficerem zawodowym, uczestniczył w akcjach przeciwko polskiemu podziemiu zbrojnemu na Kielecczyźnie.
Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 11 października 1946 r., jako kapitan, został odznaczony za „bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych” Złotym Krzyżem Zasługi.
Służył w Oddziale Spraw Zagranicznych Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Był inicjatorem i współzałożycielem 25 czerwca 1974 r. Wojskowego Koła Łowieckiego „Dziczy Jar” przy Głównym Kwatermistrzostwie WP.
Mistrz Polski w strzelectwie. Był reprezentantem na olimpiadę w Helsinkach w 1952 r. Jego największym międzynarodowym osiągnięciem był srebrny medal w trapie drużynowym na mistrzostwach Europy w 1964 roku w Bolonii (wraz z Adamem Smelczyńskim, Zygmuntem Kiszkurno i Juliuszem Lewartowskim).
Był ojcem gen. Sławomira Petelickiego, założyciela i pierwszego dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM.