Kazimierz Pławski

Położenie grobu Powązki Wojskowe B18 – 4 - 7
Kazimierz Fryderyk Pławski (ur. 5 marca 1877 w Jedwabnie, zm. 12 listopada 1969 w Warszawie) – generał dywizji inżynier Wojska Polskiego, inżynier, autor wielu rozpraw naukowych z zakresu artylerii i inżynierii wojskowej. Po ukończeniu czterech klas szkoły realnej wstąpił do korpusu kadetów w Moskwie.
Potem kształcił się w Michajłowskiej Szkole Artylerii w Petersburgu.
Zawodową służbę w armii rosyjskiej rozpoczął w 1895 r. w stopniu chorążego. Służył w pułkach artylerii ciężkiej.
W 1898 r. awansował na podporucznika, w 1900 na porucznika, a w 1904 r. na sztabskapitana.
W latach 1904-05 był słuchaczem Akademii Artylerii w Petersburgu, którą ukończył z wynikiem celującym. uzyskując tytuł inżyniera wojskowego i stopień pełnego kapitana. Dalszą służbę odbywał w sztabach. W 1909 r awansował tu podpułkownika (majorów w armii rosyjskiej nie było).
W czasie I wojny, już jako pułkownik, kolejno pełnił funkcje: inspektora artylerii ciężkiej w Głów-nym Zarządzie Artylerii, dowódcy dywizjonu artylerii na froncie austriackim i pomocnika inspektora artylerii frontu zachodniego.
Po upadku caratu w wyniku rewolucji lutowej 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego, formo-wanego przez gen. Dowbora-Muśnickiego w rejonie Bobrujska na Białorusi. Początkowo zajmo-wał tam stanowisko dowódcy 1. Brygady Artylerii w Wysoczanach k. Witebska, a od grudnia 1917 r. - inspektora artylerii I Korpusu.
Po rozwiązaniu korpusu przez Niemców w maju 1918 r. przyjechał do Warszawy. W listopadzie zgłosił się do Wojska Polskiego i otrzymał stanowisko pomocnika szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Na początku 1919 r. przejściowo pełnił funkcję pomocnika ówczesnego kierownika resortu, kiedy nie było jeszcze ministra. Potem był oficerem do zleceń specjalnych przy ministrze. Od maja do grudnia tegoż roku zajmował stanowisko inspektora artylerii w III korpusie przybyłej do kraju Armii gen Hallera. Przez pierwsze trzy miesiące 1920 r. urzędował w Paryżu jako szef misji zakupów sprzętu artyleryjskiego.
Po powrocie do kraju początkowo pełnił funkcję inspektora szkół artylerii, ale gdy rozgorzała wojna polsko-bolszewicka objął dowództwo 2 Brygady Artylerii na froncie.
Po wojnie skierowany został do pracy dydaktycznej. Ponad rok był wykładowcą i zastępcą dyrek-tora naukowego kursów informacyjnych dla wyższych oficerów. W grudniu 1921 r. objął stanowi-sko szefa Wydziału Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych. 3 maja 1922 r. awansował na generała brygady.

W latach 1922-23 był zastępcą szefa, a potem do 1926 r. - szefem Departamentu Artylerii i Uzbrojenia MSWojsk.
17 marca 1927 r. przeszedł w stan spoczynku. Jako emeryt w latach 1927-31 pracował w charak-terze inżyniera w przedsiębiorstwach budowlanych. Potem zajmował się pracą naukową z zakre-su artylerii i inżynierii wojskowej.

Przegląd Artyleryjski Organ artylerii, marynarki, uzbrojenia i przemysłu wojennego. 1927, nr 12 str. 878 - 880
https://archive.org/details/jbc.bj.uj.edu.pl.NDIGCZAS016864_1927_012/page/n61/mode/2up
Wobec zagrożenia niemieckiego w marcu 1939 r. powołany został do służby w MSWojsk., ale konkretnego przydziału nie otrzymał.
Okupację niemiecką przeżył, pracując dorywczo w różnych firmach. Zarabiał też w domu reperacją zegarków. W sierpniu 1944 roku został zabrany z łapanki ulicznej i wywieziony do Pruszkowa, potem przebywał we wsi Przybrzyce do marca 1945 roku.
Jako jeden z pierwszych zgłosił się do Wojska Polskiego. Otrzymał stanowisko szefa Oddziału II w Departamencie Zaopatrzenia i Artylerii MON. W grudniu 1945 r. otrzymał nominację na genera-ła dywizji i objął stanowisko zastępcy szefa Departamentu Uzbrojenia MON. W styczniu 1917 r. został szefem tego departamentu. Specjalną uwagę zwrócił na organizację centralnych magazy-nów broni i amunicji. Całą swoją wiedzę i doświadczenie poświęcił dla organizacji przemysłu.
1 kwietnia tegoż roku przeszedł w ponowny stan spoczynku.
Do 1949 r. pracował jeszcze na stanowisku doradcy technicznego w Głównym Instytucie Mechaniki.
1 sierpnia 1951 roku, po uzyskaniu zgody Szefa Sztabu Generalnego, został wyznaczony przez Komendanta WAT na stanowisko Kierownika Biura Tłumaczy w Wydziale Naukowo-Badawczym WAT. Pracował w WAT do 31 stycznia 1963 roku kiedy został zwolniony na własną prośbę. Otrzymał podziękowanie za długoletnią i sumienną pracę.
Odznaczenia (m.in.):

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_P%C5%82awski
Zdzisław Nicman: Wspomnienie. W 30 rocznicę odejścia, Gazeta Wyborcza, 26 listopada 1999
Informacje uzyskane w Wojskowym Biurze Historycznym i Archiwum WAT

Mapka z położeniem grobu Powązki Wojskowe kwatera B 18