Henryk Kowalski

Położenie grobu Cmentarz Północnywy Kwatera O-I-16 Rząd 3 Grób 27
Henryk Kowalski (ur. 26 grudnia 1938, zm. 8 grudnia 2020) – prof. dr hab. inż., specjalista w zakresie geodezji kinematycznej, instrumentoznawstwa, teledetekcji oraz automatyzacji w geodezji i kartografii.
Po ukończeniu technikum Radio-Teletechnicznego w Warszawie pracował w Zakładach Radiowych im. M. Kasprzaka (1957-1958) na stanowisku młodszego konstruktora. Studia wyższe odbył na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej (1958-1963). uzyskując tytuł magistra inżyniera geodety w specjalności geodezja inżynieryjno-przemysłowa. Od 1963 roku pracował w Katedrze Geodezji SGGW (stażysta, asystent, starszy asystent, adiunkt).
Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1970. Praca została nagrodzona przez Komitet Geodezji PAN, została również przedstawiona do pierwszej nagrody Światowego Kongresu FIG we Frankfurcie nad Menem w 1971 r.
W latach 1972-1973. na zaproszenie Department of State. dr inż. Henryk Kowalski odbył staże naukowe w USA w Comell University Ithaca (stan Nowy York) i University of California w Berkeley.
Po powrocie do kraju pracował w Instytucie Geodezji i Kartografii oraz w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie geodezja i kartografia uzyskał na w 1978 roku na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, w której został zatrudniony w wymiarze 1/2 etatu (1978-1981). prowadząc wykłady z instrumentoznawstwa geodezyjnego.
W latach 1982-1985. jako docent prowadził wykłady z geodezji na Wydziale Inżynierii oraz Wydziale Architektury Uniwersytetu w Bengazi (Libia). Po powrocie do kraju pracował w Instytucie Geodezji i Kartografii.
W 1986 roku decyzją ministra obrony narodowej, został przeniesiony służbowo na stanowisko docenta na Wydziale Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Równolegle pracował na pełnym etacie w WAT gdzie prowadził wykłady i ćwiczenia z geodezji i instrumentoznawstwa geodezyjnego. Sprawował też opiekę naukową nad 6 oficerami (z WAT i Akademii Marynarki Wojennej) przygotowującymi rozprawy habilitacyjne.
W 1990 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.
Pracę w Wojskowej Akademii Technicznej zakończył na własną prośbę 30 września 2014 roku. Pracę dydaktyczną kontynuował w Akademii Morskiej w Szczecinie.
Uczestniczył w 5 światowych konferencjach kartograficznych w Waszyngtonie. Madrycie. Moskwie. Tokio oraz w Warszawie, będąc ich współorganizatorem. Wygłosił ponad 20 referatów na zaproszenia w USA. Kanadzie. Francji. Niemczech. Szwajcarii. Czechosłowacji. Węgrzech. Chinach. Kenii oraz w Szwecji. Otrzymał propozycję pracy w Space Center Brazylii oraz doradcy ministra zasobów naturalnych w Nigerii.
Był promotorem w 4 przewodach doktorskich oraz kierownikiem wielu prac inżynierskich i magisterskich. Recenzował rozprawy doktorskie, habilitacyjne oraz wnioski profesorskie.
Uzyskał 15 patentów i zgłoszeń patentowych chronionych w 7 krajach. Był kierownikiem wielu prac prowadzonych w ramach CPBR: Elektrownia Wodna w Żarnowcu. Instytut Geodezji i Kartografii. Centralny Ośrodek Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa.
Mapka z położeniem grobu

Źródła:

1. https://promocja.wat.edu.pl/wp-content/uploads/2023/03/ga-01-2021.pdf#page=20