Roman Leitner

Położenie grobu: Kwatera S-I-19/22 Rząd: 5, Grób: 5
Roman Leitner (ur. 29 lipca 1914, zm. 15 maja 2008 r. w Warszawie) - doc. dr, współorganizator i wieloletni szef Katedry Matematyki WAT.
Urodził się w 1914 roku w Radziechowie koło Lwowa. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w gimnazjum w Jaśle w roku 1932, studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i uzyskał w roku 1937 dyplom magistra filozofii w zakresie matematyki oraz dyplom nauczyciela szkół średnich. Podjął pracę w III Gimnazjum Państwowym w Krakowie oraz jako wolontariusz na Uniwersytecie Jagiellońskim w Katedrze Matematyki Stanisława Zaremby. Został bezpłatnym asystentem w UJ i w roku 1939 stypendystą Funduszu Kultury Narodowej im. Józefa Piłsudskiego.
Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1939-44, działał w tajnym nauczaniu. Zagrożony aresztowaniem, w latach 1943-44 musiał się ukrywać.
Po wyzwoleniu Lublina wstąpił do Wojska Polskiego - w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej (w Chełmie i później Modlinie) został oficerem artylerii szturmowej i wykładowcą w Cyklu Ognia.
W roku 1946, jako nauczyciel, uzyskał zwolnienie z wojska i powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie został starszym asystentem, a w roku 1949 uzyskał stopień doktora i został adiunktem. Wykładał także matematykę nauczycielom dokształcającym się w Wyższym Studium Pedagogicznym w Katowicach oraz prowadził letnie kursy dokształcające z matematyki dla nauczycieli szkół średnich w Szklarskiej Porębie w roku 1949 i w Kołobrzegu w roku 1950.
W 1951 r. został powołany do pracy w powstającej Wojskowej Akademii Technicznej. Był współorganizatorem Katedry Matematyki, wykładowcą i zastępcą szefa. Kierował pracą metodyczną Katedry. W roku 1954 uzyskał od Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej stopień naukowy docenta (równoważny wówczas stopniowi naukowemu doktora habilitowanego). W roku 1957 został mianowany szefem Katedry Matematyki. Kierował jej pracą do przejścia na emeryturę. Opracowywał dla WAT progra-my nauczania matematyki, także dla studentów zaocznych i obcojęzycznych. Pisał skrypty i podręczniki. Był współorganizatorem i wykładowcą Politechniki Telewizyjnej i Telewizyjnych Kursów Przygotowawczych do studiów technicznych w latach 70. Przeszedł na emeryturę w roku 1984. W latach 1984-96 pracował nadal w Katedrze Matematyki, a później, po jej przekształceniu w roku 1994, w Instytucie Matematyki i Badań Operacyjnych, jako wykładowca, autor podręczników i współautor dydaktycznych programów komputerowych. Do końca życia był związany z Instytutem Matematyki i Kryptologii (powstałym w roku 2003), opracowując wspólnie z młodszymi kolegami podręczniki matematyki dla studentów uczelni technicznych.

Profesor Roman Leitner był autorem kilkunastu prac naukowych z zakresu analizy matematycznej i cenionych podręczników akademickich. Jego „Zarys matematyki wyższej dla studiów technicznych” (w trzech tomach; współautorem trzeciego jest Janusz Zacharski) i „Zadania z matematyki wyższej” (w dwu częściach, wspólnie z Wojciechem Matuszewskim i Zdzisławem Rojkiem), doskonalone przez wiele lat i wielokrotnie wydawane, są używane w wielu uczelniach i znane kilku pokoleniom studentów. Bardzo popularny stał się też podręcznik „Geometria dla licealistów” (wcześniej wydawany wielokrotnie jako część podręcznika „Matematyka dla kandydatów na wyższe uczelnie techniczne”, współautorstwa Wojciecha Żakowskiego).
Roman Leitner został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, tytułem Zasłużonego Nauczyciela, złotym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju” i wieloma innymi medalami oraz wpisami do Honorowej Księgi Wojska Polskiego i do Złotej Księgi Dokonań WAT.
Od początku istnienia Katedry Matematyki kierował organizacją procesu kształcenia we wszystkich jego składnikach - od proponowania i układania programów nauczania matematyki, do przydziału zajęć i zatrudniania pracowników. Stworzył system doskonalenia pracy dydaktycznej polegający na regularnym szkoleniu nauczycieli akademickich Katedry Matematyki w formie pokazowych wykładów i ćwiczeń, kursów i seminariów metodycznych, po których odbywały się dyskusje na temat form i metod nauczania matematyki oraz wizytacjach zajęć, które zawsze kończyły się wymianą poglądów na metodykę nauczania. Główną ideą tego systemu było wspólne wypracowywanie najlepszych metod nauczania matematyki i kształcenia studentów poprzez dyskusje, a także poprzez rozpowszechnianie dobrych przykładów pracy dydaktycznej i wzajemne naśladowanie. Imponował młodszym kolegom i współpracownikom starannym przygotowywaniem się do zajęć ze studentami i pięknym wykładaniem. Wypracowane przez niego rozwiązania organizacyjne i wzorce pracy dydaktycznej kontynuowane są w Instytucie Matematyki i Kryptologii.
Roman Leitner wyróżniał się elegancją w codziennej pracy i kontaktach zarówno z pracownikami, jak i ze studentami. Wyrozumiały i życzliwy, choć przy tym stanowczy, dawał swoim rozmówcom sposobność obcowania z jasną myślą i celnymi spostrzeżeniami wyrażanymi rzeczowo i składnie. Swoje opinie o ludziach i zdarzeniach, tak pochlebne, jak i naganne, umiał rzetelnie uzasadniać i wyrażać w sposób wyważony i spokojny. Jego opanowanie, subtelne poczucie humoru i lekka autoironia wprowadzały ton rzeczowości w dyskusjach na tematy służbowe, a w rozmowach prywatnych wzbudzały u uważnych rozmówców poczucie przyjemności z wymiany poglądów słowami dobranymi dobrze i pięknie.
Mapka z położeniem grobu

Źródła:

https://promocja.wat.edu.pl/wp-content/uploads/2023/03/ga147.pdf