Stolarski Maciej

Położenie grobu: Kwatera:S-V-22 Rząd: 4, Grób: 4
Maciej Stolarski (ur.29 maja 1924 roku w Szumiłowie, zm. 28 maja 2003 roku) – pułkownik Wojska Polskiego, prof. dr inż., specjalista w informatyki.
Ukończył Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Grudziądzu. W październiku 1944 roku został powołany do Wojska Polskiego i pełnił służbę w kompanii łączności 25 pułku piechoty 10 Dywizji Piechoty 2 Armii WP, z która przeszedł cały szlak bojowy.
Służbę wojskową zakończył w 1947 roku i rozpoczął studia na Politechnice Wrocławskiej, gdzie w styczniu 1952 roku ukończył studia inżynierskie I stopnia.
Pracę naukowo-badawczą rozpoczął już w kwietniu 1951 roku na stanowisku młodszego asystenta w Katedrze Odbiorników Radiowych na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej, będąc studentem trzeciego roku studiów. Zajmował się zagadnieniami zastosowania zmiennej indukcyjności do przestrajania odbiorników radiowych.
W październiku 1951 roku został powołany do odbycia zawodowej służby wojskowej i skierowany do Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie w 1954 roku ukończył studia II stopnia w specjalności radiolokacja (promotorem pracy dyplomowej był prof. Stefan Manczarski).
Maciej Stolarski prowadził badania nad doborem specjalnych modulatorów stosowanych w zakłócaniu pracy stacji radiolokacyjnych. Opracował projekt i model użytkowy modulatora wykorzystującego lampę gazowa umieszczoną w polu magnetycznym, wielkość i kierunek pola magnetycznego dobierane były metodą doświadczalną.
W latach 1954-1956 odbył studia doktoranckie. Realizując temat rozprawy doktorskiej, zajmował się metodami projektowania liniowych układów elektronicznych do realizacji wyspecjalizowanych funkcji w zastosowaniu do pracy radarów. Doszedł do wniosku, że docelowe rozwiązania wymagałyby zastosowania techniki komputerowej. Zmienił tezy rozprawy, którą zatytułował „O organizacji bezadresowych maszyn cyfrowych z wieloma operatorami”. Obrona dysertacji doktorskiej odbyła się 16 maja 1963 roku. Promotorem pracy był prof. Henryk Greniewski. Stanowiła ona wynik badań nad możliwością realizacji obliczeń wykonywanych na urządzeniach z wieloma operatorami, zawierała oryginalne rozwiązania dotyczące architektury maszyn cyfrowych i algorytmów sterowania maszynami cyfrowymi.
Do stycznia 1973 roku pracował w Wojskowej Akademii Technicznej na stanowiskach: asystenta, starszego asystenta, adiunkta i docenta. Był kierownikiem Katedry Automatyki i Telesterowania, Katedry Maszyn Matematycznych i dyrektorem Instytutu Cybernetyki Technicznej, pełniąc jednocześnie funkcję prodziekana do spraw naukowych na Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej. 10 lipca 1970 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych.
Podczas pracy w WAT zajmował się wieloma problemami badawczymi i projektowymi, kierował m.in.:

• projektem i wykonaniem uniwersalnej maszyny cyfrowej BINUZ,
• projektem maszyny cyfrowej EMMA,
• budową integratora cyfrowego do automatycznego obliczania pól oraz momentów statycznych i dynamicznych figur płaskich,
• budową cyfrowego wtórnika wykresów do automatycznej konwersji cyfrowej rysunków,
• budową systemów komputerowych: WIZJA na potrzeby wojsk lądowych oraz CYBER do dowodzenia obroną powietrzną kraju,
• opracowaniem metod bezpośredniego dialogu z komputerem,
• budową grafoskopu do komputera ODRA 1204,
• opracowaniem metod grafiki komputerowej i przetwarzania obrazów.

Prof. Maciej Stolarski przy integratorze cyfrowym

Analogowy komputer ELWAT i jego następca, hybrydowy komputer WAT-1010 Był członkiem rad naukowych: Wydziału Elektromechanicznego i Wydziału Cybernetyki oraz Wojskowej Akademii Technicznej, a także Instytutu Organizacji i Kierowania PAN, Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych MON, Wojskowego Instytutu Techniki i Uzbrojenia, Instytutu Organizacji Przemysłu Maszynowego, Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego, Komitetu Informatyki PAN, Komitetu Transportu PAN, Komitetu Organizacji i Kierowania PAN, Komitetu Budowy Maszyn PAN.
Samodzielnie kierował 12 oryginalnymi pracami naukowymi, a 8 innych był współautorem. Opracował 2 podręczniki oraz 8 skryptów.

Przygotował około 60 recenzji i był promotorem ponad 20 rozpraw doktorskich. Był również organizatorem lub współorganizatorem 7 konferencji naukowych. Brał czynny udział w kilkudziesięciu konferencjach naukowych i szkoleniowych, na których wygłosił ponad 30 referatów.
Jego dorobek naukowo-badawczy został uhonorowany licznymi nagrodami: Rektora WAT, Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki oraz Ministra Obrony Narodowej.
Po odejściu z WAT w styczniu 1973 roku pracował w Zakładzie Matematyki Instytutu Kształcenia Nauczycieli, był wykładowcą na Kursach Zastosowań Matematyki organizowanych przez Instytut Matematyczny PAN, na Uniwersytecie Śląskim prowadził wykłady z architektury komputerów. W latach 1978-1979 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Informacji Uniwersytetu Śląskiego. Od 1980 roku pracował w Instytucie Maszyn Matematycznych w Warszawie. Kierował pracami mającymi na celu opracowanie koncepcji rozwoju grafiki komputerowej. Zajmował się oceną merytoryczną problemu węzłowego dotyczącego systemów komputerowych i współpracujących z nimi urządzeń.
W latach 1985-1991 pracował w Instytucie Podstaw Informatyki PAN na stanowisku kierownika Laboratorium Architektury Systemów Komputerowych. Był kierownikiem międzynarodowej grupy roboczej i koordynował wiele prac z zakresu grafiki komputerowej i przetwarzania obrazów. Kierował projektem Informatycznego Rekonstruktora Trójwymiarowych Obiektów i Scen.
Był organizatorem i od 1989 roku pierwszym dziekanem powstałego na prawach wydziału Instytutu Informatyki Politechniki Białostockiej. Kierował jednocześnie budową międzyuczelnianej miejskiej sieci komputerowej BIAMAN w Białymstoku, współpracującej z siecią NASK. W 1994 roku przeszedł na emeryturę. Do końca września 1997 roku był przewodniczącym Rady Użytkownikom sieci BIAMAN i koordynował jej rozbudowę.
Odznaczenia (m.in.):

• Krzyż Walecznych (kwiecień 1945 roku)

Mapka z położeniem grobu

Źródła:

1. Wydział Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej 1968 – 2008, Warszawa 2008
2. https://historiainformatyki.pl/dokument.php?nonav=1&&nrar=7&nrzesp=1&sygn=VII/1/3&handle=1367