Walenty Szpunar

Położenie grobu: Kwatera: W-IX-10 Rząd: 4, Grób: 3
Walenty Szpunar (ur. 9 listopada 1904 r. w Wysokiej k/Łańcuta, zm. 10 lutego 1989) - prof. dr hab., geodeta i astronom.
Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum Realnego w Łańcucie przemianowanego w roku 1921/1922 na Państwowe Gimnazjum im. H. Sienkiewicza, w którym w dniu 23 maja 1923 r. złożył egzamin dojrzałości.
Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. J. Kazimierza we Lwowie. W dniu 12 grudnia 1932 r. złożył egzamin z zakresu fizyki i matematyki dla kandydatów na nauczycieli. Już w czasie studiów udzielał korepetycji, a po ich ukończeniu pracował jako nauczyciel.
Od września 1927 r. pracował jako asystent – demonstrator w Zakładzie Astronomii Uniwersytetu im. J. Kazimierza we Lwowie. W kwietniu 1928 r. przeniósł się do pracy na Politechnikę Lwowską, gdzie pełnił obowiązki młodszego asystenta w Katedrze Astronomii i Geodezji Wyższej oraz w Obserwatorium Astronomiczno-Metalurgicznym ze stacją sejsmiczną. W styczniu 1933 r. awansował na stanowisko starszego asystenta na Politechnice Lwowskiej w/w Katedrze i pracował tam do końca wojny. W czasie pracy na Politechnice Lwowskiej odbył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego na Oddziale Mierniczym. W dniu 16 czerwca 1941 r. zdał egzamin dyplomowy z postępem celującym z odznaczeniem i uzyskał tytuł inżyniera geodety.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej i rozpoczęciu okupacji radzieckiej pozostał na uczelni, w 1941 złożył egzamin dyplomowy i uzyskał tytuł inżyniera geodety.
Walenty Szpunar po powrocie do Wysokiej w roku szkolnym 1944/1945 podjął pracę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza jako nauczyciel fizyki, 26 marca 1945 r. powołano go na stanowisko dyrektora powstającej szkoły – Gimnazjum Mechanicznego. Piastował tę funkcję do 31 października 1945 r. Kiedy nie udało się upaństwowienie tej szkoły i przejęcie jej przez resort przemysłu.
W tym czasie rozpoczął też pracę jako starszy asystent w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (od sierpnia do listopada 1945 r.). W listopadzie 1945 r. przeniósł się do Warszawy i podjął pracę w Katedrze Astronomii Praktycznej Politechniki Warszawskiej (od 1954 r. - Katedra Astronomii Geodezyjnej). Pracował tu na stanowiskach starszego asystenta, adiunkta, adiunkta awansowanego i od 1 kwietnia 1951 r. – wykładowcy.
W październiku 1953 r. przeniósł się do Katedry Geodezji Wyższej Politechniki Warszawskiej jako adiunkt awansowany, a następnie wykładowca. W marcu 1954 r. został zastępcą profesora i kierownikiem Zakładu Grawimetrii i Teorii Figury Ziemi. Warto dodać, że prof. W. Szpunar wspólnie z prof. Felicjanem Kępińskim był bardzo aktywny w zakresie zdobywania niezbędnych instrumentów do ćwiczeń praktycznych, które drogą darów, wypożyczeń i zakupów zdobywali w czasie jej organizacji.
W styczniu 1956 r. obronił pracę habilitacyjną i został docentem w Politechnice Warszawskiej. W maju 1966 r. otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. W dalszym ciągu pracował i pełnił obowiązki kierownika w Zakładzie Grawimetrii i Teorii Figury Ziemi. Od października 1970 r. podjął pracę w Instytucie Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej w Politechnice Warszawskiej.
W latach 1946-1952 oraz 1954-1962 wspólnie z prof. F. Kępińskim i dr Cichowiczem przygotowywali i redagowali „Rocznik astronomiczny”. W 1955 r. z prof. F. Kępińskim przygotowali hasła z zakresu astronomii geodezyjnej do „Słownika Geodezyjnego”, który doczekał się wydania w pięciu językach. Przygotowywał też hasła z zakresu geodezji do „Encyklopedii przyroda i technika”. Prof. W. Szpunar publikował swoje prace w języku polskim, angielskim i niemieckim.
Był on czynnym zawodowo profesorem na Politechnice Warszawskiej do końca życia. Podejmował też pracę w innych ośrodkach naukowych. W latach 1945-1951 pracował w Geodezyjnym Instytucie Naukowo-Badawczym. W latach 1959-1971 zatrudniony był w Wojskowej Akademii Technicznej jako kierownik Katedry Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej oraz jako kierownik Pracowni Satelitarnej.
W październiku 1970 przeszedł do Instytutu Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej Politechniki Warszawskiej, był on czynnym zawodowo profesorem na Politechnice Warszawskiej do końca życia.
Odznaczenia (m.in.):

• Krzyż Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973)

Mapka z położeniem grobu

Źródła:

1. https://www.zstlancut.pl/index.php/2014-12-25-15-06-52/absolwenci/1538-szpunar
2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Walenty_Szpunar