Jerzy Pasierbiński

Położenie grobu Cmentarz Pyry H 10 17 52
Jerzy Pasierbiński (ur. … 1946, zm. 22 listopada 2020 r.) – dr inż., specjalista w dziedzinie techniki cyfrowej. Studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, gdzie w roku 1970 uzyskał tytuł magistra inżyniera elektronika w specjalności elektronika ciała stałego. W tym samym roku podjął pracę w Wojskowej Akademii Technicznej, obejmując stanowisko asystenta w Katedrze Technologii Elektronowej i Mikroelektroniki Instytutu Elektroniki Kwantowej, kierowanej przez płk. prof. Arkadiusza Górala.
W początkowym okresie uczestniczył w badaniach stabilności parametrów struktur MOS, w ramach których opracował metodykę badania szumów typu 1/f.
W latach 1973–78 zajmował się projektowaniem i budową wzmacniaczy hybrydowych wielkiej częstotliwości. Te prace z kolei doprowadziły do opracowania i wykonania cienkowarstwowych wzmacniaczy szerokopasmowych o paśmie do 1 GHz, co było wówczas znacznym osiągnięciem. Od roku 1975 uczestniczył w badaniach z zakresu precyzyjnej metrologii czasu, w zespole kierowanym przez prof. Józefa Kalisza. Zajmował się projektowaniem i budową generatorów impulsów nanosekundowych oraz komputerowym modelowaniem elementów elektronicznych. Jednym z efektów tej aktywności była rozprawa doktorska zatytułowana "Nieizotermiczny model nieliniowy tranzystora bipolarnego".
Od roku 1981 zainteresowania Doktora koncentrowały się głównie na zagadnieniach sterowania cyfrowego w mikroprocesorowych systemach pomiarowych oraz na komputerowych systemach zbierania i przetwarzania informacji. Efektem prac w tym okresie było m.in. uzyskanie 4 patentów na oryginalne rozwiązania konstrukcyjne, a także kilkanaście artykułów oraz referatów konferencyjnych, których Doktor był autorem lub współautorem. Artykuły te, opublikowane w prestiżowych międzynarodowych czasopismach naukowych, cieszą się nieustająco dużą poczytnością.
Od początku pracy w WAT bardzo aktywnie uczestniczył w realizacji procesu dydaktycznego, prowadząc wykłady, ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne z wielu przedmiotów, w tym: elementów elektronowych, przyrządów półprzewodnikowych, układów mikroelektronicznych oraz z bloku przedmiotowego: technika cyfrowa.
Chętnie angażował się również w działania służące unowocześnianiu procesu dydaktycznego zarówno w zakresie doboru treści przedmiotów, jak i sposobów ich nauczania.
Przez wiele lat kierował pracownią układów cyfrowych oraz uczestniczył w projektowaniu i przygotowaniu specjalistycznych zestawów laboratoryjnych. Często podejmował się roli promotora prac dyplomowych (ponad 80 wypromowanych dyplomantów) oraz autorstwa i współautorstwa podręczników i skryptów akademickich.
Doktor był także autorem i współautorem kilku książek oraz tłumaczeń, między innymi monografii i skryptów akademickich.

Zgromadził też bogatą biblioteczkę książek i czasopism technicznych, którą udostępnił do powszechnego wykorzystania w jednym z laboratoriów dydaktycznych Wydziału Elektroniki.
Otrzymał odznaką Zasłużony Nauczyciel Akademicki WAT. Był także ośmiokrotnie nagradzany przez rektora WAT i dwukrotnie przez dziekana Wydziału Elektroniki WAT. Ponadto został wyróżniony tytułem Zasłużonego Nauczyciela Akademickiego WAT oraz medalami za zasługi dla Wydziału Elektroniki i za zasługi dla Wojskowej Akademii Technicznej.
Źródła:

1. https://promocja.wat.edu.pl/wp-content/uploads/2023/03/ga-02%E2%80%9303-2021.pdf#page=18

Mapka z położeniem grobu