Grochowski Jerzy

Położenie grobu: M - 59
Jerzy Wojciech Grochowski ps. „Wacław Zimny”, „Jarosław II”, „Stary” (ur. 14 stycznia 1915 w Łodzi, zm. 1 października 2007 w Warszawie) - pułkownik Wojska Polskiego, dr inż., zastępca Szefa Katedry Obrony Przeciw Chemicznej WAT.
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej w stopniu podporucznika. Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w Zgrupowaniu „Chrobry II” w wytwórni granatów ręcznych przy ul. Siennej 44.
W 1945 roku rozpoczął studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego.
Po skończeniu studiów był m.in. adiunktem Zakładu Chemii Organicznej UW, komendantem Ośrodka Badawczego Sprzętu Chemicznego - w stopniu majora, wykładowcą i zastępcą Szefa Katedry Obrony Przeciw Chemicznej WAT.
Uzyskał stopień doktora w 1976.
Jest jednym z twórców wynalazku "Wybuchowy materiał dymotwórczy", przeznaczonego do szybkiego wytwarzania obłoku dymnego - zgłoszony do Urzędu Patentowego PRL 17 października 1983 roku.

Był autorem haseł w „Encyklopedii Techniki Wojskowej”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987.
Jego udziałem był wysoki poziom kształcenia i badań naukowych na Wydziale Chemii WAT w zakresie obrony przeciwchemicznej.
W kwietniu 1981 r. wziął udział w pierwszym zjeździe Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy - ZBŻZ i OR. Został wpisany do Honorowej Księgi Zasłużonych dla ZBŻZ i OR.
Odznaczenia (m.in.):

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Źródło

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Wojciech_Grochowski
http://www.1944.pl/powstancze-biogramy/jerzy-grochowski,15470.html
http://www.wtc.wat.edu.pl/index.php/pl/236-50-lat-wydzialu-nowych-technologii-i-chemii-1959-2009