Augustyn Zając

Położenie grobu: Stare Babice
Augustyn Zając (ur. 22 maja 1927 r. Wodna, zm. 11 lutego 2014) – pułkownik Wojska Polskiego, zasłużony pracownik Wydziału Mechanicznego WAT.
W 1949 r. rozpoczął służbę w Wojsku Polskim jako kadet Szkoły Podoficerskiej, a od 1950 r. jako żołnierz zawodowy.
Był szefem Służby w 8. Ośrodku Przeciwdziałania Radiowego, kierownikiem Warsztatu Napraw Samochodów i Czołgów, szefem Służby Czołgowo-Samochodowej w pułku czołgowym w Giżycku. Następnie objął stanowisko dowódcy Parku Czołgów, Samochodów i Ciągników Wydziału Mechanicznego Wojskowej Akademii Technicznej. Od tego momentu co rok zabezpieczał zajęcia poligonowe ze studentami i słuchaczami Wydziału Mechanicznego o specjalności samochodowej i czołgowej. Cały sprzęt z parku, przy udziale słuchaczy i studentów, wyjeżdżał na zajęcia poligonowe, które odbywały się na poligonach w miejscowościach Orzysz i Giżycko.
W 1984 r. zakończył zawodową służbę wojskową.
Jego wielką pasją zawsze były samochody i czołgi. Po zakończeniu kariery wojskowej gromadził stary sprzęt samochodowy i czołgowy, np. „czołg T-34”, samochód „Toczka” i inne pojazdy. Zgromadzony sprzęt był wielokrotnie wykorzystany podczas kręcenia polskich filmów fabularnych.
Wraz z synem Włodzimierzem założył szkołę nauki jazdy pod nazwą „Gucio”. Do ostatnich lat życia, jako instruktor (najstarszy w Polsce), prowadził naukę jazdy.
Odznaczenia (m.in.):

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Piśmiennictwo:

1. https://promocja.wat.edu.pl/wp-content/uploads/2023/03/ga_02_www.pdf#page=13

Mapka z położeniem grobu Powązki: Stare Babice