Jerzy Barzykowski

Zdjęcie wykonał Zakład Kamieniarski działający przy Zarządzie Cmentarza
Położenie grobu: 77 - 6 - 4
Jerzy Barzykowski (ur. 11 lutego 1930 r. w Kielcach, zm. 22 grudnia 2017 w Warszawie) – prof. dr hab. inż., zastępca i dyrektor Instytutu Systemów Pomiarowych i Automatyki (1981–1995).
Podczas II wojny światowej kontynuował edukację w polskich szkołach w ramach tajnych zajęć. W latach 1943-1945 jako harcerz Szarych Szeregów uczestniczył w akcjach wywiadu Armii Krajowej.
W 1948 r. rozpoczął studia na Wydziale Nauk Komunikacyjnych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, następnie przeniósł się do Wydziału Inżynierii Elektrycznej Politechniki Warszawskiej. W 1951 r. uzyskał stopień inżyniera, a w 1954 r. magistra. W 1950 r., będąc jeszcze studentem, został zatrudniony przez profesora Witolda Kotowskiego jako asystent w Katedrze Podstaw Elektrotechniki.
W 1952 r. postanowił rozpocząć karierę naukową w nowo powstałej Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie (WAT) dołączając do kadry Katedry Elektrotechniki. W latach 1955–1963 pracował również jako nauczyciel w technikum łączności dla dorosłych, od 1959 r. jako zastępca kierownika.
Po uzyskaniu stopnia doktora w WAT w 1967 r. został mianowany na stanowisko docenta w 1970 r.; uzyskał stopień doktora habilitowanego stopień naukowy w 1979 roku. Awansował na stanowisko profesora w 1990 r., a na stanowisko profesora zwyczajnego w 1992 r.
W działalności dydaktycznej wykładał teorię pola elektromagnetycznego, podstawy elektrotechniki, teorię obwodów i systemów, teorię przetwarzania sygnałów, metrologię elektryczną i techniki eksperymentalne. Jest autorem 15 podręczników.

W działalności naukowej koncentrował się na pomiarach i instrumentacji. W latach 70. i 80. ze swoimi współpracownikami wniósł kilka ważnych wkładów w teorię dynamicznego ważenia. Wyniki jego pracy, w tym kilka opatentowanych wynalazków, doprowadziły do zbudowania pierwszej polskiej wagi taśmowo-przenośnikowej.
Pod koniec lat 70. jego zainteresowania ewoluowały w kierunku przyrządów pomiarowych do zastosowań medycznych. Jego prace badawcze w tej dziedzinie zaowocowały opracowaniem szeregu nowych systemów szeroko stosowanych w praktyce klinicznej, w szczególności w dziedzinie ortopedii, traumatologii i rehabilitacji.

Instrumentarium chirurgiczne do korekcji deformacji kręgosłupa Niektóre z jego osiągnięć zostały nagrodzone Złotym Medalem i Wyróżnieniem Honorowym na 44. Izbie Innowacji w Brukseli (1995) oraz Brązowym Medalem na Izbie Innowacji w Genewie (1996).
Jest autorem lub współautorem ponad 100 artykułów, licznych książek i raportów badawczych. Wiele z jego innowacyjnych rozwiązań zostało opatentowanych. Był opiekunem 12 doktorantów. Recenzował ponad 150 wniosków o dotacje i ponad 65 rozpraw doktorskich lub habilitacyjnych.
Otrzymał m.in. Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Nagrodę Polskiej Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych (NOT), Nagrodę Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, Nagrodę PAN, a także 19 nagród komendanta WAT.
Odznaczenia (m.in.):

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Partyzancki

Źródło

http://www.metrology.pg.gda.pl/info/Barzykowski_80th_anniversary.pdf